Piechowice

Home \ Piechowice

Zapraszamy Państwa do Piechowic

mapa-piechowice

Śnieżne Kotły
Śnieżne Kotły położone są w zachodniej części Karkonoszy (Śląski Grzbiet) między Wielkim Szyszakiem (1509 m n.p.m.) a Łabskim Szczytem (1471 m n.p.m.). W całości leżą w Gminie Miejskiej Piechowice. Są one doskonałym punktem widokowym, z którego można podziwiać panoramę Karkonoszy, Gór Izerskich, Gór Kaczawskich, Rudaw Janowickich i Kotliny Jeleniogórskiej. Przy dobrej pogodzie widać Ślężę na Przedgórzu Sudeckim.
Śnieżne kotły to dwa najlepiej wykształcone kotły polodowcowe w Karkonoszach, z dobrze zachowanymi formami glacjalnymi. Jest to jedno z piękniejszych miejsc w regionie. Są one rozdzielone wąską skalną grzędą, wciśnięte w północne zbocza głównego grzbietu Karkonoszy między Łabskim Szczytem, a Wielkim Szyszakiem. Pionowe ściany skalne dochodzą do około 200 m wysokości, górna krawędź Dużego Kotła położona jest na wysokości 1490 m n.p.m. W Wielkim Kotle znajdują się dwa małe Śnieżne Stawy – 2 płytkie i nieduże zbiorniki o nadzwyczaj czystej wodzie. Dnem Śnieżnych Kotłów biegnie zielony szlak turystyczny, prowadzący Ścieżką nad Reglami z okolicy schroniska pod Łabskim Szczytem przez Czarny Kocioł Jagniątkowski do Przełęczy Karkonoskiej. Górną krawędzią kotłów prowadzi szlak czerwony, fragment Głównego Szlaku Sudeckiego ze Szklarskiej Poręby do Karpacza przez Śląski Grzbiet.
Śnieżne Kotły to doskonały przykład występowania alpejskiego krajobrazu w Karkonoszach – śnieg na dole kotłów zalega notorycznie do połowy lata. Ogromnie interesująca jest też tutejsza flora. Występuje tutaj skalnica śnieżna – gatunek endemiczny – jedyne miejsce w tej części Europy. Kolejny gatunek, jaki w Polsce występuje jedynie tutaj i w Tatrach, to paproć rozrzutka alpejska. Jest to też jedyne na świecie znane miejsce występowania skalnicy darniowej, tzw. bazaltowej. Poza tymi niesłychanie unikalnymi gatunkami występują tu gatunki flory alpejskiej oraz arktycznej, np: sasanka alpejska, wawrzynek wilczełyko, pierwiosnka maleńka, tojad mocny, modrzyk górski, róża alpejska, zimoziół północny (pozostałość epoki lodowcowej).

Wodospad Szklarki
Wodospad Szklarki – pod względem wysokości to drugi, po Kamieńczyku, wodospad w polskich Karkonoszach – wysokość 13,3 metra. Wodospad leży jeszcze w obrębie Piechowic, choć większość turystów jest przekonanych, że to już Szklarska Poręba.
Malowniczo położony na terenie Enklawy Karkonoskiego Parku Narodowego, obejmującej przepiękny przełomowy odcinek potoku Szklarka tzw. Wąwóz Szklarki. Wodospad znajduje się na skalnym progu na wysokości 520 m n.p.m., spada w dół kaskadą zwężającą się u dołu i skręcającą spiralnie. Strumień wody wodospadu ma wysokość 13,3 m. Na lewym brzegu skalnego progu znajdują się okazałe marmity (przegłębienia w dnie strumienia lub rzeki powstałe w wyniku eworsji u podnóża wodospadu lub progu skalnego). Pierwsze wzmianki o Wodospadzie Szklarki pochodzą już ze średniowiecza. Przez wszystkie stulecia wodospad był uwieczniany w opisach, rycinach i obrazach, bowiem uważano to miejsce za szczególnie romantyczne i piękne. W 1868 roku przy wodospadzie wybudowano gospodę, która z czasem przekształcona została w dzisiejsze Schronisko „Kochanówka”.

Wielki Szyszak
Wielki Szyszak (1509 m. n.p.m.) położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego na granicy z Czechami. Zbudowany jest z granitu karkonoskiego. Leży na wysokości 1509 m n.p.m. i jest ciekawym punktem widokowym na całe Karkonosze. To drugi, biorąc pod uwagę wysokość, zaraz po Śnieżce (1602 m n.p.m.) – po naszej stronie Karkonoszy i czwarty po względem wysokości szczyt Karkonoszy i całych Sudetów. Wielki Szyszak położony jest w zachodniej części Śląskiego Grzbietu, niedaleko Śnieżnych Kotłów, Śmielca oraz Łabskiego Szczytu. Przez szczyt przebiega granica Polski z Czechami. Jest ona równocześnie granicą administracyjną Miasta Piechowice.
Nazwa Wielki Szyszak, pojawiła się po zakończeniu II Wojny Światowej. Jego poprzednia nazwa to Wielkie Koło, a Wielkim Szyszakiem nazywany był szczyt współcześnie nazywany Śmielec (1424 m n.p.m.). Zarówno Czeskie jak i niemieckie nazwy wierzchołków nie zostały zmienione – odpowiednio: Śmielec to niemiecki Große Sturmhaube, czeski Velky Šišak, a Wielki Szyszak to niemiecki Hohe Rand, czeskie Vysoké Kolo. Wierzchołek zbudowany jest z karkonoskiego granitu i pokrywa go gołoborze. Wprawdzie, nie wiedzie na niego żaden szlak turystyczny, ale mimo to można do niego dojść od wschodniej strony po drodze wykonanej z kamiennych płyt. Drogę tę ufundował w XIX wieku ród Schaffgotschów. W 1888 r., aby upamiętnić zjednoczenie krajów niemieckich, na szczycie ustawiono pomnik cesarza Niemiec Wilhelma I – kamienna piramida z wyrytą literą W i posąg orła. Niestety, obecnie monument ten jest zrujnowany.

 

Żródło